Pub na parterze

- Jeszcze z tym nowym spektaklem większość z nas musi nauczyć się ruchów podczas scen walki. - Westchnął.
To prawda, trochę nałożyli mu zajęć, może ostro kolidować z kradzieżami i śledztwami, które przeprowadza. Po chwili wystawił dłoń do uściśnięcia i się przedstawił.
- Jestem Arsene Lupin. Parę miesięcy temu przyjechałem do Anglii i nadal się czasami gubię w Londynie.
Nie ma co ukrywać. Jak policja chce to i tak znajdą o nim informacje. Ukrywa to co chce i ujawnia to co chce.

Uśmiechnął się kątem warg i odstawił filiżankę na blat, po czym uścisnął dłoń Arsene.
- Gregory Lestrade, miło mi. Cóż, ja mieszkam w Londynie od dziecka, a i tak nie znam wszystkich okolic. - znów się uśmiechnął w jego stronę i puścił jego rękę. Normalnie zapewne zachowałby większy dystans... Ale cóż, niewielka ilość znajomych dawała się wyraźnie we znaki i po prostu tęsknił za zwyczajną rozmową... z kimkolwiek. Bo tych najbliższych i tak już nie posiadał, niewiele mu pozostało... Trzeba było korzystać z okazji, że ktoś w ogóle chce z nim rozmawiać.

Mężczyzna wszedł do lokalu i postukał parokrotnie laską o podłogę. Ruszył ku barowi.
- Kawę - powiedział do barmana, siadając na wysokim krześle obrotowym.
Obrócił się wraz ze stołkiem i rozejrzał po sali. Rozpinając kurtkę, wędrował wzrokiem po twarzach tu obecnych. Żadna znajoma, niektóre co najwyżej z widzenia.
Ponownie się obrócił. Podano mu zamówienie. Greg nie powiedziałby, że kelner był zadowolony ze swojej pracy czy braku "poproszę" lub "wielką łaskę zrobisz mi podając kawę", ale nie miało to dla niego większego znaczenia.
Powoli popijając kawę, oparł się łokciami o blat i wlepił puste spojrzenie w półkę alkoholi.