Evangeline Kinsleigh

Matka Marie i ojciec John zamieszkują Birmingham, i niekoniecznie wiedzą, czym dodatkowo zajmuje się ich najmłodsza córka. Najstarsza z rodzeństwa jest Elodie, aktualnie ma lat czterdzieści, dwójkę dzieci i męża w rządzie brytyjskim. Następnie na świat przyszła Cassidy. Trzydziestosiedmioletnia pani adwokat, rozwiedziona, ma syna w wieku ośmiu lat, którego Evangeline jest matką chrzestną. Cechami charakterystycznymi tej rodziny są jasnoblond włosy i niebieskie oczy, które ma każdy z nich. Średniozamożni, nie żyją w ubóstwie ale i pieniędzy nie wydają na każdą ładną błyskotkę. Wszystkie dzieci w rodzinie samodzielnie muszą zapracować na późniejszy dobrobyt, nic nie podaje się na tacy i zmusza do samodzielnego, kreatywnego myślenia.

Patrzysz na nią po raz pierwszy i wygląda Ci jakoś znajomo. Może spotkałeś ją w snach, może przez przypadek minęliście się na ulicy. I przyglądasz się dalej, chcąc zobaczyć coś więcej niż niewyraźny kontur jej porcelanowej twarzy. Na ustach dostrzegasz nieco sarkazmu, kiedy się do ciebie uśmiecha, nie zawsze śmieją się i oczy. Poprawna, wyprostowana, dumnie stąpająca, nie ma czasu na pogawędki. Zawsze się gdzieś spieszy, w ręku dzierży dziwny notes oprawiony w czarną skórę, zagląda co jakiś czas, sprawdzając coś, i marszcząc przy tym lekko brwi. Wydaje się być zamknięta w sobie, mówi niewiele, ale konkretnie.
Odważysz się do niej odezwać i dziwna otoczka nieprzystępności nagle znika, choć w obyciu Evangeline ma coś z lodowca. Nie zaprzeczysz jej słowom jeżeli nie jesteś pewien swojej racji w dwustu procentach. Stanowczy ton i niecichnący głos ma moc. Nieco przerażają cię jej upodobania, dużo mówi o śmierci i zmarłych, niekoniecznie przez to trzyma się w towarzystwie żywych.
Och! Tak! Teraz już sobie przypominasz. Spotkałeś ją na jednych z uroczystych przyjęć, na których zaprasza się ludzi postawionych wysoko. Przyszła tu ze swoim ojcem, pewnie znowu chce znaleźć jej na siłę męża, ale przedstawieni kandydaci jakby rozpływali się pod jej nogami. a ona się tylko uśmiecha.

Spokojne dzieciństwo, całkiem udane życie w szkole średniej i na studiach medycznych. Razem z siostrami uchodziły w ten czas za bardzo atrakcyjne, ludzie obracali się za nimi a w pubach zawsze trafił się ktoś, kto postawił drinka. Mając osiemnaście lat postanowiła zostać psychiatrą, rok później zamarzyło się jej bycie patologiem. skończyła oba kierunki studiów jednocześnie, nauka wchodziła jej do głowy bez problemu. Po skończeniu studiów przeprowadziła się do Birmingham, gdzie dostała swoją pierwszą pełnoetatową posadę. Później zarząd przeniósł ją do placówki w Londynie, gdzie nadal kontynuowała pracę jako psycholog. Czasami dorabia jako patolog sądowy, słynie z dokładności i dociekliwości.

- W dzieciństwie miała alergię na koty, dlatego kiedy jakiegoś dostała, robiła im sekcję zwłok i chowała w ogrodzie w zbiorowym grobie, osobni serca, osobni mozgi, kości, etc.

Ludzie ciało, jego konstrukcja i mechanizmy, tak samo jak psychika człowieka i jej możność wykorzystania przeciwko innym.

Wzór wykonany przez HELLAO dla thegameison.